Herinneringen aan het Hanenpad
Ru Metselaar, geboren 30 juni 1936, heeft „Mijn jeugd op het Hanenpad” gepubliceerd. Het zijn de herinneringen vanaf zijn jonge jaren op het Hanenpad tot aan zijn afstuderen en promotie. Als hoofd van een gezin vertrok hij in 1967uit de Zaanstreek.
Het eerste wat me (weer eens) opviel is hoeveel een verschil van 10 jaar in leeftijd oplevert aan herinneringen. Ik ben van 1946 en dan heb je een belangrijke gebeurtenis gemist; de Oorlog. En toen ik een beetje om me heen begon te kijken zaten die oudere jongens en meisjes al op de middelbare school. Dat wilde ik wel even kwijt voor mijn leeftijdgenoten. (aldus Ruud Mejns)
Ru Metselaar begon met de verkenning van de wereld vanuit het Hanenpad. Een pad heeft iets van beslotenheid, waar de saamhorigheid groter is dan in open straten. Dat moet een kind een groot gevoel van veiligheid geven. Goeie buren zijn al snel een tante en een oom. In die tijd stond de achterdeur altijd open en werd de voordeur nauwelijks gebruikt.
Bij Ru Metselaar kwam, vanwege het werk van zijn vader, begin jaren ’50 een telefoon in huis. Dat zorgde voor nogal wat aanloop waar zijn moeder na verloop van tijd paal en perk aan stelde. Maar het geeft maar aan in wat voor tijd men leefde; een telefoon! Zo’n prachtig, groot bakkelieten apparaat dat meestal in de gang hing. En auto’s, ook zoiets. Als kind kon je in die tijd rustig op de stoep zitten en als er dan een auto voorbij kwam had je genoeg tijd om het kenteken, type enz. te noteren. Ze waren nog bijzonder.
Het is een fijn boek geworden. Gelukkig heeft Metselaar ervoor gekozen om er veel foto’s in op te nemen, zodat je elke keer weer zo’n flits krijgt van ‚oh ja, zo was dat. En die winkel die stond toen daar’. En met 113 blz. op A4 formaat is het ook een flink boek geworden en waarvoor van deze plaats; hulde. Ik heb ervan genoten.
