Z.F.C. KAMPIOEN
Ruud Meijns
Het voetbal werd in de jaren na de oorlog in Nederland voornamelijk op amateurniveau gespeeld. De KNVB was geen voorstander van betaling van spelers. Door de oprichting van de Nederlandse Beroeps Voetballers Bond (NBVB) in 1954 kwam er veel druk te staan op het besluit van de KNVB die in hetzelfde jaar toch overstag ging. Vanaf 1955 werd er betaald gevoetbald.
Met ingang van het seizoen 1955/56 speelde ZFC in de 1e klasse C en de eerste overwinning van ZFC in het betaalde voetbal was tegen Zwartemeer uit Klazienaveen. De buren uit Koog a/d Zaan KFC werden in dat jaar kampioen, ZFC werd negende.
In datzelfde jaar mocht er ook op wedstrijden gegokt worden wat een aardige aanvulling voor de kas van de clubs betekende. ZFC kwam met een eigen formulier. De winaars van de pool van 25 september ontvingen ieder f 9,95. In het seizoen 1956/57 ging de betaalde competitie van start met een Eredivisie, Eerste divisie A en B en een Tweede divisie A en B. ZFC zat in de Tweede divisie B, totaal 15 clubs.
De resultaten in het seizoen 56/57 waren een stuk beter en ZFC eindigde op de tweede plaatst na RBC. Ook met de voetbalpool ging het voorwaarts want er werd aansluiting gezocht bij de pool van het Amsterdamse DWS en de hoofdprijs steeg naar f 36.000,–.
ZFC-veld aan de Westzanerdijk
Vader
Waarom ik speciaal over het jaar van het kampioenschap wil schrijven komt voort uit het feit dat dit voor mijn vader, net als vele ZFC’ers, een mijlpaal was. Een fantastisch elftal, het complex aan de Westzanerdijk was bij thuiswestrijden afgeladen. Dat was iets om groos over te zijn. Mijn vader stond altijd met een vast ploegje op de staantribune aan de Westzanerdijk en als mijn moeder meeging werd er luidruchtig een plaatsje voor haar vrijgemaakt door de mannen die er al stonden.
Wij kinderen van 8 à 9 jaar, zochten onder de staantribune naar geld dat de staanders boven ons hadden laten vallen. Veel was het nooit, maar wel spannend. Als we met een plukje jonge voetballiefhebbers over het complex struinden hoorden we het geluid van de massa bij een goeie aanval, het “oh” als het net niet lukte en het applaus als Jan Plekker weer met een machtige save een doelpunt voorkwam.
Als de wedstrijd gedaan was zocht een ieder z’n fiets weer op in de rekken die aan beide kanten van de Westzanerdijk. Dan trok een colonne van ZFC’rs huiswaarts wat dikwijls tot een opstopping bij de Wilhelminabrug leidde.
Naast de gebruikelijke saamhorigheid rond een wedstrijd was er ook sociaal verkeer. Mijn vader werkte bij Scheepswerf Kraaijer en op weg naar huis ging hij bij de sigarenzaak van Dick Kuijper op de Zuiddijk langs voor een pakje Chief Whip en een praatje. Dat ik naar Rudi Michel was vernoemd werd heel lang verteld, maar hield geen stand, want in 1946 voetbalde hij nog niet voor ZFC. Toch waren het waren mooie tijden.
Wilhelminabrug: het knelpunt
Seizoen 1957/58 – Kampioen
Dit seizoen werd het goede spel van de afgelopen jaren beloond met het kampioenschap van de 2e divisie betaald voetbal. In de laatste wedstrijd, thuis tegen Zeist op 18-5-1958, werd het kampioenschap veiliggesteld door doelpunten van Rudi Michel, Cor Kat (2x) en Theo de Groot.
Promotie naar de Eerste Divisie was een feit en het werd uitbundig gevierd met een optocht naar de Burcht en een receptie in de De Nieuwe Karseboom. De Eerste Divisie bleek lastig, het voetbalpeil lag beduidend hoger en ZFC eindigde in het seizoen 1958/59 op de twaalfde plaats.
Het kampioenselftal v.l.n.r. staand: Jan Plekker, Jan Smit, Wim van het Kaar, Dick Kuijper, Meg de Jongh, Hans Claassen; gehurkt: Ber Cornelisse, Cor Kat, Lou de Graaf, Theo de Groot en Rudi Michel.
Bron: Hellas Sport 100, jubileumboek
Foto’s: Gemeentearchief Zaanstad