Rond 1830 leefden bijna 45.000 mensen in Suriname in slavernij. Dat was meer dan tachtig procent van de bevolking. Tot de afschaffing van de slavernij in 1863 werden al deze mensen onder de naam van hun eigenaar geregistreerd in de slavenregisters. De namen van vrijwel alle mensen in slavernij terugvinden en hun leven volgen tot aan de afschaffing van slavernij in 1863. Dat kan in de Surinaamse slavenregisters, een unieke maar bijna onbereikbare historische bron.

We leven nu in een wereld waarin de werkomstandigheden van arbeiders behoorlijk beschermd zijn. Daar is veel strijd voor geleverd door onze voorouders, strijd tegen gevestigde belangen, strijd tegen standsverschillen en onverschilligheid. Hier een voorbeeld uit de bakkerswereld. In de bakkerswereld geeft sinds de middeleeuwen het kleinbedrijf de toon aan. Het is voornamelijk de bakker en de knecht die het werk doen. Het eten van de arbeider bestond uit aardappelen en roggebrood of een mengsel van tarwe– en roggemeel.

Verkiezingen 2017, tamme boel, het meeste loopt via sociale media. Bla-bla-bla-bla, talking heads op het beeldscherm, verkiezingsborden en het plakken verdwijnen. Ik kan me nog herinneren (ja, opa vertelt) dat katholieke jongeren bij ons de bordjes van de CPN van de deuren sloegen. En dat wij, als we de kans schoon zagen, de KVP bordjes eraf sloegen bij hen in de straat. Je nam het sentiment van je ouders mee. Na de verkiezingen was dat allemaal weer over, maar eventjes was er strijd.

Op zondagmiddag 26 januari 1913 tegen half twee, brak een grote brand uit in de verffabriek “de Lelie” van de firma Pieter Schoen & Zoon, Oostzijde. Voor de brand. Met het schip voor de wal het gebouw ‘De Ceres’ van de firma J. Buys Wz en rechts daarvan de fabriek de Lelie van Pieter Schoen. Eén van de zonen van Pieter Schoen en een bediende hadden zaterdag nog tot 12 uur op kantoor gewerkt en niets verdachts gezien.

Dit jaar, 2017, is het honderd jaar geleden dat het Algemeen Kiesrecht werd ingevoerd, voor mannen wel te verstaan. Het vrouwenkiesrecht moest nog even wachten. Vóór 1917 was er vanaf 1848 een stelsel waarbij personen van het manlijk geslacht van 23 jaar en ouder, in het bezit van z’n burgerrechten en voor de directe belasting aangeslagen werden voor een bedrag tussen 20 en 160 gulden het recht hadden om te stemmen.

Wat moet je nou van zo’n boek zeggen, ‘Rein Stuurman Een leven met vogels’? Het is een hooglied van een vogelliefhebber. Zelf hou ik wel van vogeltjes, in de tuin hangen ze aan netjes, sprokkelen wat op de grond en de meeste herken ik wel. Maar wat ik in dit boek, over het leven en werk van Rein Stuurman zie, gaat mijn kennis ver te boven. Foto van de omslag

De fabrieken van Albert Heijn zijn uit de Oostzijde verdwenen en nu wordt er alleen nog ruwe koffie gebrand, maar hoe is alles begonnen. Albert Heijn nam op 21 jarige leeftijd, in 1887 de zaak van zijn vader in Oostzaan over. Daar begon hij met het brandden van koffie in het washok. De groene bonen werden in een cilinder gedaan, waaronder een vuur brandde. De cilinder werd langzaam met de hand rondgedraaid om het aanbranden te voorkomen.

In april 1937 meldt de Telegraaf dat er ‘ernstige plannen’ zijn om tot de stichting van een wielerbaan in Assendelft te komen. De nieuwe burgemeester van Assendelft, dhr. de Boer zet zich ervoor in. Men had de bedoeling de gebruikte 6 daagse wielerbaan van Rotterdam over te nemen. Deze baan was slechts 36 dagen in gebruik geweest. Om de kosten te drukken wilde men de baan laten slopen door jongeren uit de Centrale Werkplaats uit Wormerveer en de opbouw door jongeren uit de werkverschaffing.

In Duitsland is de regering akkoord gegaan met de tolheffing op haar wegen. Het geld dat ermee verdien wordt komt ten goede aan het onderhoud van de wegen. Soms wordt er tol geheven om de kosten van de aanleg van een weg of tunnel terug te verdienen. Soms werd de tol gewoon gebruikt als doodgewone inkomstenbron voor een gemeente of het Rijk. Dat leidde in de jaren ’20 van de vorige eeuw tot veel protesten toen de gemeente Zaandijk een tol installeerde op de grens met Wormerveer, vlakbij het zwembad.

Ik ben niet gelovig opgevoed en ik heb er later ook niets mee gekregen. Maar in Sint Nikolaas heb heilig in geloofd. Toch merkwaardig zo’n geloof in een atheïstisch gezin. Sinterklaas is altijd met geheimen omgeven. Een schoorsteen waarin het eten voor een paard verdwijnt en er een cadeautje voor in de plaats komt. Voor mij was het altijd een raadsel hoe die pakjes bij ons thuis in de gang terecht kwamen.