Als je met politieagenten spreekt is er altijd de neiging om te willen horen van grote zaken, maar bij een wijkagent gaat het toch voornamelijk om de vele kleine dingen die in een wijk spelen. Daarom een gesprek met agenten Anita Lenzen (1986) en Joeri van Duijn (1982) even voor hun spreekuur in Wijkcentrum Dirk Prins begint. Hun politieloopbaan begonnen ze respectievelijk in Amsterdam en Den Haag. Beiden hebben twee jaar geleden gesolliciteerd voor de functie van wijkagent in het basisteam Zaanstad.

Als u een liefhebber van de radio bent geweest dan kent u het vast wel; het lunchprogramma van de KRO tussen de middag met Ted de Braak en het spelletje ‘Raden Maar’ met Kees Schilperoort. Ted de Braak in de studio met een gast. Het was een luchtig programma dat werd uitgezonden in de aanwezigheid van publiek in de KRO-studio. Ted de Braak ontving wat gasten met wie hij een praatje maakte.

Zo werd de luitspeler ‘Renati’ in een advertentie in 1923 aangekondigd. Blijkbaar zaten ze daar in de bioscoop in Assen al lang op Renati te wachten en eindelijk kon men zijn komst dan aankondigen. In die tijd probeerde men het bioscooppubliek extra te vermaken met het optreden van artiesten. In een advertentie van een bioscoop in Veendam vinden we weer de aankondiging dat Renati komt. De grote vraag is nu wie deze Renati dan wel was.

Soms heb ik er een tijdje genoeg van, van het schilderen. Maar dan opeens is er een beeld dat ik graag wil vastleggen. Het bleek de aanloop naar een serie werkjes waarin mensen ergens naar kijken. Verder valt er weinig te zeggen.

Uit de massa foto’s die Simon Theewis heeft geschoten hebben we een kleine selectie gemaakt. Hier zien z’n kijk op etalages: Omdat hij zo gek is op Flamenco: Zonder titel

In de huiskamer van Simon Theewis kom je, als liefhebber van boeken, ogen tekort. Veel literatuur, gedichtenbundels, oude Russen, maar ook boeken over architectuur, boeken over kunst. Het is van alles wat en laat een brede interesse zien. Voor die dichtbundels, zegt Simon, moet je af en toe even gaan zitten en de tijd nemen. Kunst Wat de kunst betreft is hij erg geïnteresseerd in de tijd van de Art Deco (Arts Décoratifs)1 de jaren ’20 van de vorige eeuw.

Zo af en toe kom je het wel weer eens tegen ‘ut Zaens’. Als je uit de Zaanstreek komt ‘bekt’ het wel lekker dat ouwe Zaans. Marie Klei schreef voor het Noordhollands dagblad ‘Kleidoifie’, wekelijks een stukje Zaanse taal met wat actualiteit. Laatst sprak ik met mevr. Gulik, zie onder de rubriek mensen, ook een liefhebber van de Zaanse taal. In het Zaans Namen Lexicon van Dick Kerssens zag ik een stukje uit het stuk ‘de Gouden Bruiloft’ van het duo Woudt en Breeuwer.

In september breekt , zoals vele jaren, de kermis weer los. Een week van te voren wordt er opgebouwd en staan de kinderen al met grote ogen te kijken waar ze de week daarop van kunnen genieten. Hier zijn wat foto’s van de kermis in Zaandam door de jaren heen. Een heel eenvoudige attractie heet ‘Stap op een laat je wegen’, een paar foto’s uit 1920. Wat de gein hiervan was ontgaat me een beetje of was het dat de weger een beetje smokkelde met de gewichten.

Er zijn verschillende manier waarop een verkoper z’n waar aan de man kan brengen; reclame maken, langs de deuren gaan. Om de verkoop van Bicowasmachines te stimuleren had Wastora een cabaret in het leven geroepen. Deze cabaretploeg trok door het hele land en verzorgde een prettige avond en na afloop van de voorstelling zorgden verkopers dat de bezoekers niet met lege handen naar huis gingen; maar met een Bicowasmachine. De Gebr.

De Noorderbrug is er niet meer, maar in de herinnering bestaat hij nog wel bij vele Zaankanters. Toen er nog geen bruggen over de Zaan waren, behalve die bij de sluis in Zaandam, werden mensen met een bootje naar de overkant geroeid. Toen de industrie begon toe te nemen kwamen er veren. Later kwam ‘De Hoopbrug’ en wat later kwam er een brug die mensen van het Kalf naar de Koog moest brengen; De Noorderbrug.