The Rolling Four In de periode daarna verschillende pogingen tot een bandje gedaan. Enige tijd gekeken bij een groep die repeteerde bij Koert Groot thuis in de Oostzijde, bij Hof van Holland waar ik woonde. Wat ik me daarvan voornamelijk nog herinner is het nummer ‘I’m gonna knock on your door, ring on your bell.’ waarbij de drummer (Co Smit) een elektrische bel onder z’n drumstel had gemonteerd. Co Smit had me uitgenodigd eens langs te komen.

Dirk Schilp (1893-1969), een arbeidersjongen uit Wormerveer. Gezin met vier jongens, zijn vader werkt als machinist op een chocoladefabriek en heeft vast werk. In Wormerveer wonen ze in een klein houten huisje in een steeg niet breder dan een meter waar geen zon binnen komt. Er schuilt een revolutionair in deze arbeidersjongen. Op z’n twaalfde begint Dirk met werk in een smederij en daar komt hij in aanraking met het socialisme via een smid die onder het werk ‘De Internationale’ zingt en hem het nodige vertelt.

In 1977 was het dat ik voor het eerst van punk hoorde. The Sex Pistols waren bijna uit elkaar, the Stranglers in de top 40 en the Dead Boys, dat was errug goed. Totdat in het plaatselijke jongerencentrum AJV de punkband The Gods optraden daar moesten we heen natuurlijk, tjonge dat was toch wat zo’n punkband, de fans die mee waren gekomen riepen maar naar “die boeren” pogoën man! tja, dat waren ze niet gewend natuurlijk, te gek vond ik het.

Er zullen nog maar weinig mensen in Zaandam bekend zijn met het feit dat de Zuiddijk ooit doorliep tot aan de Oostzijderkerk. En dat al het verkeer dat van de Zuiddijk naar de Oostzijde wilde door de Klauwershoek z’n weg moest zien te vinden. Ik interviewde ooit dhr. Kramer die, geboren in 1911, met het gezin in 1924 vanuit Delft naar Zaandam verhuisde. Zijn vader werkte bij de Artillerie Inrichting die tot dan in Delft was gevestigd.

Es geht los Drummer Ruud Meijns (in de krant1): Onze manager en dirigent was Siem Vonk. We repeteerden in de voorkamer van de ouderlijke woning van Vonk, in de Czaar Peterstraat in Zaandam. We traden regelmatig op in de Zaanstreek, ik herinner me de Jonge Prins in Wormerveer, en de zaal van de Lindeboomschool in Koog aan de Zaan, en een enkele maal buiten de Zaanstreek, onder andere op een feestavond in kamp Bakkum samen met “The Allround Players” van Ed Vermeulen.

‘Rock and Roll is dood, maar ik leef nog’ – Herman Brusselmans Geachte lezer, ik moet een bekentenis doen: het optreden voor een publiek is het leukste wat ik ooit heb ervaren. Laten we beginnen. Hoe kom je aan muzikaal- of ritmisch gevoel? Geen idee. Veel muziek was er thuis niet in de zin van zelf iets spelen. Wel platen (78 toeren) van de Edmundo Ross band (latin), Johnny Ray en later 45 toeren van Buona Sera van Louis Prima, het Glenn Miller orkest, Marina van Rocco Granata.

Tom Tulleken heeft een boek geschreven over de plek waar hij is opgegroeid: de Rosmolenbuurt. De titel van het boek verwijst naar de namen van de pakhuizen die langs de Zaan stonden. Het boek vertelt afwisselend de geschiedenis van dat stukje Zaandam en van zijn jeugd in die buurt. Mooi is zijn beschrijving van de beide zijden van de Oostzijde, eind vijftiger en begin zestiger jaren, toen er nog veel overeind stond wat nu allemaal verdwenen is.

De Zaanlander van 23 januari 1932 opende het stadsnieuws met de kop ‘Spoorwegaanslag op de lijn Zaandam-Amsterdam’. Het was al de derde aanslag in één week. Het waren onrustige tijden in de dertiger jaren. Aanslagen op treinen kwamen veel voor in de rest van de wereld, als middel voor politieke agitatie of voor afpersing. Maar op de ochtend van de twintigste januari 1932 kwam het verschijnsel dichtbij, toen de sneltrein uit Parijs met een snelheid van 75 km per uur richting Amsterdam reed.

“Het is vijf uur, de wind is zuid-west, met buien”. Zo klonk de wekker nog in de negentiende eeuw. De menselijke stem die de mensen die vroeg aan het werk moesten wakker riep. Menig arbeider in de molens of bakkerij had niet de beschikking over een klok of wekker en betaalde iemand die ’s morgens langs de deuren in het dorp ging om mensen te wekken. Olieslagers begonnen rond vier uur ’s morgens en de bakker een uurtje later.

Ik heb mijn grootvader slecht gekend. De oorzaak is dat ik een nakomertje ben, geboren in 1946. Mijn broers, geboren respectievelijk in 1930 en 1937, hebben mijn opa veel langer meegemaakt. De ‘kwestie’ was al aanwezig toen ik ter wereld kwam en is maar langzaam een beetje naar de achtergrond verdwenen, maar tegen die tijd waren oma en opa Meijns al overleden. Een trouwjubileum Deze foto toont een trouwjubileum (40 of 50 jaar) van opa en oma Meijns.