Bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog bleven de Nederlandse schepen op de Noord-Atlantische routes varen, hoewel de risico’s in verband met de U-boten en mijnen aanmerkelijk waren. In maart 1942 ging het motorschip ‘Zaandam’ als troepenschip varen voor de War Shipping Administration van de USA. Voor de bemanningen van de koopvaardij betekende de oorlog dat ze niet meer terug naar Holland konden. Pas in 1946 kwamen degenen die de oorlog op zee overleefd hadden weer thuis.

In de gemeenteraad werd er onlangs gesproken over kunst die uit de openbare ruimte verdwenen was. Die kunst zou terug moeten komen vond men. Als er één beeld is geweest dat een onwaarschijnlijke comeback heeft gemaakt is het wel De Houtwerker van Slavomir Miletić geweest. De Houtwerker “ies goed bield”, zei Miletić. Daar had de maker wel gelijk in, maar dat gelijk kreeg hij niet direct nadat hij het beeld had gemaakt, dat duurde nog een tiental jaren.

Jhr. Mr. Dr. Carl Adolph Elias (1869 – 1955) was van 1902 tot 1914 burgemeester van Zaandam. Daarvoor was hij de burgervader van Monster en Harderwijk. Het bijzondere van zijn functie in Zaandam was dat het een deeltijdfunctie was; hij hield er nog een advocatenpraktijk op na. Voor zijn aktiviteiten als burgemeester ontving hij jaarlijks een bedrag van f. 3.000,–. Tijdens de raadsvergadering over de begroting van 1913 werd het voorstel besproken om de jaarwedde te verhogen naar f.

In Volkstuincomplex De Visarend in Lelystad lopen mannen in fluorescerende hesjes. NVWA staat op hun rug: Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit. De mannen vragen bewoners om spullen als emmers en gieters zo veel mogelijk binnen op te bergen; alles waar een bodempje water in kan blijven staan. Ook behandelen ze waterplasjes met een speciaal middel gemaakt om muggenlarven te doden.1 Dit stond afgelopen week in de bijlage ‘Sir Edmund’ van de Volkkrant.

Cornelis Bouman, schipper-ontdekker uit Oostzaan Na Claes Compaen is er nog een schipper uit Oostzaan die beroemd zou moeten zijn. Hij was één van de eerste westerse zeelieden die het Paaseiland zag. En er zijn zelfs eilanden in de Stille Oceaan naar deze schipper vernoemd: De Boumanseilanden.1 Het gaat om schipper Cornelis Bouman van de Overtoom in Oostzaan. De ontdekkingsreis van Bouman begint met de Middelburger Arent Roggeveen, wiskundige en cartograaf, die had het vermoeden dat in de toen nog onbekende Zuidzee, tussen Zuid-Amerika en Azië, Terra Australis ofwel Zuidland, zou moeten liggen.

Van een barak tot het Zaans Medisch Centrum Nu de nieuwbouw Z.M.C. haar voltooiing nadert is het aardig om eens achterom te kijken en te zien welke ontwikkeling de zorg voor de zieke mens heeft doorgemaakt. Voor de komst van het ziekenhuis werd de patiënt thuis behandeld, ook operaties behoorden daartoe en men kan zich wel enigszins voorstellen wat dat voor de patiënt betekende. De eerste opvang buiten de eigen woning van patiënten was in verband met besmettelijke ziekten.

Als in 1929 in de ‘Berliner Taches Zeitung’ een bericht staat waarin Gravin Beck-Rzikowsky, beter bekend als de helderziende ‘Madame Sylvia’, bekend maakt dat er in Zaandam, op de oude begraafplaats een schat van Claes Compaen verborgen ligt, begint de goudkoorts vormen aan te nemen die in het Zaanse ongekend is. Men droomt al van de opbrengst. Het waren, we spreken over de jaren dertig, financieel moeilijke tijden en het zou een flinke meevaller kunnen zijn voor het gemeentebestuur.

Op vrijdag 26 februari 2016 is het precies 75 jaar geleden dat in de Zaanstreek de Februaristaking plaatsvond. Dit herdenken we bij het monument op de Wilhelminabrug in Zaandam, naast het Zaantheater. De herdenking begint om 09.30 uur in de foyer van het Zaantheater. Met deze herdenking eren wij diegenen die op 25 en 26 februari 1941 het werk neerlegden in de Zaanstreek, uit protest tegen de vervolging van de Joodse landgenoten.

Uit het omvangrijke oevre van Jules Deelder een gedicht waarin hij het voetbal met de Tweede Wereldoorlog weet te combineren. Het is 1988 en het Nederlands elftal wordt kampioen van Europa. Nationaal gedicht (21-6-’88) Oooooooo! Hoe vergeefs des doelmans hand zich strekte naar de bal die één minuut voor tijd de Duitse doel- lijn kruiste Zij die vielen rezen juichend uit hun graf Uit: Lijf- en andere gedichten. Uitgever: De Bezige Bij, Amsterdam 1991

Ik ben geen kenner van poëzie. Er zijn toch genoeg gedichten of delen van een gedicht die zijn blijven hangen. Toen ik kennis maakte met het blad Gard Sivik, vond ik daarin de creativiteit van Cornelis Bastiaan Vaandrager. Realistische poëzie, zo uit het leven. De kroketten in het restaurant zijn aan de kleine kant. of: Daar gaat een neef van me, Arie, Geen volle neef eigenlijk, Arie, De moeder van Arie ging wel eens vreemd Omdat mijn oom het niet kon maken.