In Genève hebben ze natuurlijk het meer van Genève. Hoe zou het anders moeten heten? Maar in Zaandam hebben we ook een Meer van Genève gehad. Het lag achter de Zuiddijk. Deze plas water was veroorzaakt door een stormvloed in het jaar 1775. Dijken braken op verschillende plekken door en een doorbraak van de Zuiddijk zorgde voor het ontstaan van De Braak. Op het kaartje, een uitsnede van een kaart uit 1794 van Jacob Oostwoud, kijken we naar de Zuiddijk en achter de dijk ligt De Braak ligt tussen ’t Boogaard Pad en ’t Prinsse Pad.

Op de hoek van de Westzijde met de Herengracht stond jarenlang het pand van Drukkerij Stuurman. Drukkerij Stuurman was de drukkerij waar dagblad De Typhoon jarenlang gedrukt werd. De drukkerij fuseerde begin jaren ’70 met Damiate uit Haarlem. In 1992 ging De Typhoon, samen met De Zaanlander op in het Noord Hollands Dagblad. In het grote gebouw links, waar nog een deel van te zien is was, toen deze foto genomen werd Bischoff gevestigd.

Dit stuk gaat over Cees Meijer. Wie is Cees Meijer zult u zich afvragen. Tik de naam in bij Google en er komen diverse Cees Meijers tevoorschijn, maar tot voor kort niet deze Meijer. Toch heeft u, als u lezer was van het dagblad De Typhoon jarenlang van zijn werk kunnen genieten. Cees Meijer was van 1945 tot aan z’n pensionering in 1979 hoofdredacteur van De Typhoon. Cees Meijer werd geboren op 18 juni 1914 in Oud-Alblas.

Op beide foto’s staan we staan hier in de Oostzijde, met de rug naar de Katholieke kerk en kijken naar de Oostzijde richting Klauwershoek. Het straatje rechts is de Peperstraat ofwel het Peperstraatje. Het Peperstraatje liep naar de Zaan en achter de huizen waar we tegenaan kijken lag de Peperhoek. De Peperhoek was een wir-war van straatjes en steegjes met enkele woningen en bedrijfjes en een café; Spitsbergen. Op de achtergrond de oude vertrouwde Oostzijderkerk.

De Zaanse fabriekswanden, de eindeloze rijen van steen waarachter arbeiders zwoegden, zijn verdwenen. Fabrieken die elke dag grote groepen arbeiders opslokten en aan het eind van de middag weer lieten gaan, zijn verdwenen. In de Oostzijde hebben ze plaats gemaakt voor woningbouw. Hierboven de vroegere fabriek van Albert Heijn waar chocolade werd verwerkt. Waar mannen in hun hemd stonden te zweten naast stampende machines. Ik kan het weten want ik kwam twee maal per week in de fabriek om schoon te maken.

Sinds de komst van het nieuwe stadhuis en vooral van het Zaanse huisjes hotel, letten Zaankanters wat meer op architectuur. Eind 19e en begin 20e eeuw had men vooral behoefte aan woningen voor de werkende stand en werden er woningbouwverenigingen opgericht. In de grote steden kreeg men dit betrekkelijk snel van de grond en andere steden, zoals Zaandam volgden. Mooie voorbeelden van deze nieuwe woningen zijn de grote woonblokken in Amsterdam, die dankzij een groep jonge architecten ontstonden.

Van zaterdag 28 mei tot 2 juni werd in de Bullekerk, Westzijde, een expositie gehouden van amateurkunstenaars. De deelnemers waren: Inge Kan Dirk Kruit Hilde Wendth Leny van der Woude Mada Gräfe Manja Markies Trijntje Munters Trix van de Berg Wies Bast Tijhaar Wil Kruit En allemaal in het kader van ‘Toon je kunst in juni’. Wat is het toch een mooie kerk die Bullekerk en wat een ruimte om in tentoon te stellen.

Als er één plek is waar veel is veranderd is het wel deze hoek van het Rustenburg met de Gedempte Gracht. Linkerfoto is van 1959 en zo zag het Rustenburg er toen uit. Daar waar de auto staat werd Het Ventje genoemd en de steeg tussen het stenen huis en het houten pand was het Ankersmid. Het stenen huis was het pand van kapper Romeijn, het houten huis was het pand van fietsenwinkel Stelder.

Jolan Banai–Gaaikema Velen zullen zich Jolan (1949) nog herinneren als geestelijk verzorger, die in de periode 2005 tot 2011 aan Doopsgezind Verzorgingshuis Het Mennistenerf verbonden was. Ze was weer even op vaderlandse bodem voor het geven van een aantal lezingen ten behoeve van haar Stichting Veelkleurige Kansen in Suriname. Ze werkte al eerder in Suriname in de periode 1976/78, waar ze haar man ontmoette en in 1983/88. Daarna was ze weer in Nederland werkzaam als predikant en geestelijk verzorger.

In 1974, bij het Wereldkampioenschap voetbal, kwam Hüsnü Polat als 8-jarig jochie naar Nederland. Dat kampioenschap is wat hij zich nog het meest herinnert van die tijd. Nog kan hij enthousiast over Cruijff en Beckenbauer vertellen. Bijna de hele familie voetbalt, dochter bij Hercules, de zoon bij Zaanlandia en Hüsnü zelf speelt recreatiefvoetbal bij Sporting Krommenie. Hüsnü Polat, lid van de gemeenteraadsfractie van de PvdA, is geboren op 26 mei 1966 in Sülperan, Turkije, in een dorpje in de streek Erzincan.