De Conrad Scheepswerf was gevestigd op het terrein waar nu het woningcomplex De Conrad staat, naast de Den Uylbrug met de karakteristieke hoge flat. Conrad was oorspronkelijk een in Haarlem gevestigde bedrijf dat uitbreiding zocht en dat vond in Zaandam. In 1912 werd door de gemeenteraad goedkeuring gegeven aan het in erfpacht geven van de grond ten behoeve van een scheepswerf. De gemeente geeft een hinderwetvergunning uit ten behoeve van Conrad voor het oprichten van een werkplaats ‘tot het vervaardigen van Baggermolens, Schepen enz.

Er heerst tegenwoordig een ware eet-rage. Op TV, in de kranten, in de bladen, iedereen is maar aan het kokkerellen. Ze maken gerechten waar ik nooit van heb gehoord, laat staan ervan heb geproefd. Ik ben geen fijnproever. Voor mij is eten op z’n tijd iets naar binnen krijgen. Het maakt niet zoveel uit wat er op het bord komt te liggen. Gewoon een bord stevig eten en geen fratsen. Want bij vele van die koks gaat er ook nog om hoe het er op het bord uitziet.

Toen ik Piet Evers leerde kennen was hij al lang met wielrennen gestopt. Hij werkte toen in de losse ploeg bij Cacao de Zaan, schepen lossen. Fietsen deed hij nog steeds. Het liefst richting Castricum, het duingebied in naar Bergen en dan weer terug, wat kilometers maken. Hij was in juni 1940 prof geworden tijdens wedstrijden op de Zaansche Wielerbaan, gelijk met zijn maatje Jan Pronk. De oorlogsperiode was natuurlijk geen beste tijd om profwielrenner te worden en je geld te verdienen.

Waarom scheepswerf de Beer? Omdat mijn vader daar werkte en ik er als klein ventje rond liep. Mijn vader, Gerard Meijns, was er magazijnmeester en in zijn kantoortje en aan het loket was het een voortdurend komen en gaan van mensen. Een praatje hier en daar en ondertussen even een sigaretje roken. Daarom Scheepswerf de Beer. Kraaier Dit stuk over de Scheepswerf de Beer begint met scheepswerf Kraaier en wel met de vader van Jaap Kraaier jr.

In 1932 werd de Centrale Ambachtsschool aan de Westzijde in gebruik genomen. In de periode voor deze school geopend werd is er heel lang geijverd voor één centrale school voor de gehele Zaanstreek. De ‘Vereeniging Centrale Ambachtsschool voor de Zaanstreek’ was hierin een voortrekker. Maar tot het zover was werd er les gegeven in een aantal locaties. In de Technische school aan de Stationstraat, in enkele lokalen in de Witte School aan het Rustenburg en in het voormalige Rasp- en Spinhuis, ook wel ziekenbarak aan de Herengracht.

Op de foto staan we op de brug over de Gouw bij de Walraven van Hallstraat. De kleurenbuurt bestond nog niet en het Erasmushuis moest nog gebouwd worden. Het Oostzijderveld was vanaf de Gouw opgespoten en de eerste aanleunwoningen verschenen. En kijk nu eens!

Het pand is nu een ruïne, maar ooit was het een bekend winkeltje in de Oostzijde. Het warenhuis van Ko en Stan van de Brink. Vooral in de dagen voor oud en nieuw was het een drukte van belang, omdat Ko ook vuurwerk verkocht. De buren minder omdat meteen buiten de deur de voetzoekers, rotjes en gillende keukenmeiden werden geprobeerd. De verkoop van andere artikelen stond dan op een laag pitje.

Martin Rep is bezig met een boek over de Uithoek, nu de bomenbuurt in Zaandam. Hij vraagt mensen hun herinneringen aan die buurt met hem te delen. Martin Rep, heeft veel jeugdherinneringen opgeschreven over de Meidoornstraat en omgeving, de buurt in Zaandam waar hij opgroeide. In de jaren vijftig en zestig heette die buurt nog De Uithoek – het was letterlijk het einde van Zaandam. Tegenwoordig wordt voor dit stukje Zaandam de wat saaie naam Bomenbuurt gebezigd.

Er zijn in de politieke geschiedenis figuren die we liever vergeten. De socialist Duys, die lid van de gemeenteraad en wethouder van de gemeente Zaandam was, is misschien zo’n man. Hij is, ondanks dat hij op latere leeftijd ernstig van zijn oorspronkelijke basis afweek, voor Zaandam van belang geweest. Jan Eliza Wilhelm Duys is geboren te Nijmegen op 21 februari 1877 en overleden te Lochem op 15 september 1941. Hij was de zoon van Gideon Herbert Duys, koopman in koloniale waren, en Maria Adriana Bruenis.

In het begin van 1948 wordt er op het opgespoten terrein aan de Heijermansstraat, bij de Luiksestraat een boortoren opgebouwd. De toren is onderdeel van een onderzoek op een vijftal plaatsen in Nederland van de Nederlandse Aardolie Maatschappij naar de mogelijke aanwezigheid van aardolie. Het gaat om proefboringen die de eerder gemaakte seismische onderzoeken moeten complementeren. Er wordt natuurlijk al druk gespeculeerd over wat dit allemaal zal opleveren. Enkele bewoners van de straten aan de rand van het terrein maken zich al zorgen over de oliestraal die bij een vondst de lucht in zal spuiten, laten ze de krant weten.