Jolan Banai en Colorful chances
Ruud Meijns
Jolan Banai–Gaaikema
Velen zullen zich Jolan (1949) nog herinneren als geestelijk verzorger, die in de periode 2005 tot 2011 aan Doopsgezind Verzorgingshuis Het Mennistenerf verbonden was. Ze was weer even op vaderlandse bodem voor het geven van een aantal lezingen ten behoeve van haar Stichting Veelkleurige Kansen in Suriname.
Ze werkte al eerder in Suriname in de periode 1976/78, waar ze haar man ontmoette en in 1983/88. Daarna was ze weer in Nederland werkzaam als predikant en geestelijk verzorger. Toen ze in 2010 de mogelijkheid kreeg om met vervroegd pensioen te gaan kon ze haar hernieuwde belangstelling voor het werken met de allerarmsten in Suriname weer oppakken. De grote nood had ze al ontdekt tijdens een oriëntatiereis in 2009. Als predikante hoorde ze de klachten aan van kansarme vrouwen, van ouders, van kinderen.
De opvang kinderen is een belangrijk onderdeel van het werk. Het gaat om weeskinderen, maar soms ook kinderen waarvan de ouders er gewoon niet zijn. Getraumatiseerde kinderen die op jonge leeftijd er al niet meer willen zijn. Jonge meisjes met kinderen. Er zijn periodes geweest dat het wel om zo’n 70 kinderen ging, in alle leeftijden. Eigenlijk willen ze die leeftijden niet door elkaar laten lopen want dat kan wel eens een slecht voorbeeld geven.
De kinderopvang
Haar man is haar grote steun. Hij doet alle praktische zaken zoals het begeleiden bij bouwprojecten. Hij heeft ook een groentetuin opgezet om zo in eigen onderhoud te kunnen voorzien en de kinderen leren er ook weer iets van.
Aan alle projecten, behalve de opvang van weeskinderen, ligt ten grondslag dat ze na het eerste jaar zichzelf moeten leren bedruipen. Zo worden er ‘knipcursussen’, naailessen, opgezet zodat ze hun eigen kleding maken. Van de deelnemers wordt verwacht dat ze voor de cursus betalen. Oud-leerlingen kunnen les gaan geven, soms als vrijwilliger en soms als stagiair. Met de kennis kunnen vrouwen weer geld verdienen door kleding te verstellen of te maken. Alles is er op gericht om mensen zelfstandig te maken.
Als zo’n cursus in een ver gebied wordt opgezet komen er weer andere zaken om de hoek kijken zoals het bouwen van een lokaal voor de cursus. Daar wordt de lokale bevolking voor ingeschakeld en zo helpt iedereen een handje mee.
Mensen vragen weleens waarom er kinderbibliotheken worden opgezet in arme wijken, zoals Sunny Point? Sunny Point is een arme wijk, ver buiten de grote stad. De kerk is daar al jarenlang bezig met het ondersteunen van ouders, moeders, kinderen.
Kinderen krijgen les in het Nederlands, maar spreken thuis alleen dialect en daarmee kom je er niet als je verder wil, dus leren wij ze goed Nederlands lezen. Daarmee help je kinderen om vele manieren; ze komen verder in het onderwijs en het geeft ze eigenwaarde.
Hiervoor zijn een vrijwilliger en een stagiair uit Nederland beschikbaar. Daar wordt ook aan huiswerkbegeleiding gedaan, eigenlijk met hetzelfde doel; mensen beter op weg helpen. Soms wordt er ook schoolgeld betaald voor kinderen waarvan de ouders, veelal alleenstaande moeders, dit niet kunnen betalen.
Maar het zijn niet alleen de opvoedkundige zaken die aandacht vragen. Via gesprekken kreeg Jolan te horen dat het met een leerling thuis niet zo goed ging. Bij een bezoek aan de moeder met kinderen bleek dat het hutje aan alle kanten lekte. Via via werden er golfplaten geregeld voor reparatie. Dat zijn misschien kleine dingen, maar het heeft veel invloed op hoe zo’n kind het op school doet.
In enkele kerken worden lessen gegeven in kerkelijke dans. Kinderen krijgen muziekles en zo worden er voorstellingen in elkaar gezet, ook weer met behulp van stagiaires en vrijwilligers. Dat geeft de kinderen enorm veel zelfvertrouwen als ze optreden. Gelukkig zijn er genoeg plekken waar opgetreden kan worden en dat levert weer enige inkomsten op. Zo snijdt het mes aan twee kanten.
Hoe zit het met het geld? Voor bepaalde projecten worden subsidieaanvragen gedaan bij fondsen. Dan zijn er de giften van mensen, de opbrengsten van lezingen en dan heeft ze nog haar eigen pensioen waar veel van gedaan kan worden. Er is een website waar mensen kunnen zien wat er met het geld is gedaan.
Het ideaal is een kindertehuis voor de opvang van kinderen van 0 tot 10 jaar. Het gaat al jaren economisch moeilijk met Suriname. De allerarmsten merken dat het meest en zijn ook het minst in staat er iets aan te doen en de kinderen zijn daar vaak de dupe van.
Zie verder: http://www.colorfulchances.com
Voor reacties: info [at] colorfulchances.com