Eerste koffie in 1945
Koos van der Woude
Tijdens de bezetting, door de Duitsers, werd de productie van koffie noodgedwongen gestaakt. De Duitsers begonnen grondstoffen te vorderen en wat er nog aan voorraad was werd zo snel mogelijk naar de winkels verzonden om inbeslagname te voorkomen.
Ook voor de produktie braken moeilijke tijden aan. Toen er geen stookolie meer te krijgen was ging men over op gas voor de ovens. En toen ook de gasaanvoer stopte gebruikte de fabriek cokes, als vanouds.
Albert Heijn zorgde nog wel voor een surrogaat, genaamd Smalsko (Smaakt als koffie).
Maar de oorlog was nog niet voorbij of er lagen al weer beurtschepen met balen voor de wal. Het waren de eerste jutezakken Rabat koffiebonen voor de koffiefabriek van de productiebedrijven, tussen de Oostzijde en de Zaan.
De zakken werden via een uitschuifbare zakkensul, met een lier naar de afdeling getrokken. Meestal door de losploeg. Veel later toen deze tijdrovende werkzaamheden waren afgeschaft, werden de zakken regelrecht op pallets gestapeld en daarna naar binnen gereden en met de lift naar de branderij op de 1e etage gebracht. In 1967 werden de bonen in een kaar gestort en naar de voorraadbunkers geblazen. Van daaruit werden de soorten gemengd en gebrand. Dat gebeurd op de nieuwe locatie Westerspoor nog steeds. Maar de zakken zijn historie, alles komt nu in bulk.
Foto’s: Koos v/d Woude, Geschiedenis van Marvelo.